Çarşamba, Temmuz 10, 2013

Ben kimim ki

yukarda twitter profilim var.. kendimi tanıttığım noktada Türkiye'deki tüm ötekilerden bahsettim. Tüm ezilmiş, hor görülen, hakları önemsenmeyip, onlar adına bir şeyler yapılmayanlardan..

ben, beyaz türkün hasıyım aslında.. izmirliyim. ailem de izmirli.. gayet iyi bir egitimim iyi bir işim var.. yakisikli bile sayilabilirim hatta.. yaşamaksa en rahatini yaşayabilirim kimseye dokunmadan etmeden.. hele bir de arkami akpye dayarsam ki babam bir yandan da cami yönetimindedir sever din işlerini.. ama işte beni böyle yetiştirmemişler.

 belki de küçükken hastanelerde yatmamın etkisi olmuştur bunda.. belli bir yaşa kadar yılın yarısını evde yarısını hastanede geçiren bir çocuktum. Ve orada gördüm çok dandik insanlarin hemşire olup da haketmeyen insanlara nasil zulumler yapabildigini.. sonra düşündüm ki bu zulmedenler her zaman aslinda bir şey olamamis, (doktor mesela) onun ezikligiyle yasayan insanlar..

bu sadece maddi anlamda değil, manevi anlamda da bir yere gelme durumu.. hiç bir yasak, hiç bir zulum empatiyle yapılmaz çünkü. eğer birisinin yerine kendinizi koyarsanız, asla yasaklayamazsiniz, asla zulmedemezsiniz benim fikrimce.. ve ben sonra düşündüm ki kimsenin, bunlara bu zulumu yapmasina izin vermemeliyim.. ne olursa olsun..

 ve sonunda kendimi: çok afedersiniz ermeni,(bu ülkede ermeni demenin hala küfür sayıldığını biliyor musunuz?) ayrıca, alevi, kürt, ateist, başörtülü, gay, ankaragüçlü ve dersimli, görme engelli bir kadın olarak buldum.. bu ülkede herkes benim kadar rahat yaşama, mutluluğu arama hakkına sahip olması için..

 ben bugün direniyorsam, direnişe tüm varlığımla destek veriyorsam, memleketimde kendinden olmayanlara söz hakkı, mutluluğu kovalama hakkı tanınmadığı içindir.. başkası mutsuzken, gelebilecek mutluluğu kabül edemeyeceğim içindir! belki de şair ceketli çocuk gibiyim biraz; tamam bu uğurda yıkıcıyım kabul ediyorum ama, kendimi bilmez hiç değilim.. yaşamak istiyorum sadece, kendi savaşlarım uğruna..

bir de künefeyi çok severim.